Miłość platoniczna – czym jest miłość platoniczna i jaka jest jej definicja? Rodzaje miłości platonicznej

Pojęcie miłości platonicznej pojawiło się w dziełach greckiego filozofa Platona i to właśnie od jego imienia nazywany jest rodzaj uczucia opisywany przez uczonego. Według Platona miłość ma stopniowalny charakter, a każdy poziom następujący po sobie jest głębszy i pełniejszy. Pierwszym stopniem jest miłość cielesna, która prowadzi do poznania idei Piękna. Następnie dochodzi do poznania części duchowej drugiej osoby i chęci obcowania z duszą zamiast ciałem partnera lub partnerki. Poznanie duchowe prowadzi z kolei do wgłębienia się w idee Dobra, co jest według filozofa najwyższą ideą w hierarchii. Platon rozróżnia kilka stopni miłości:

• Miłość zmysłowa między kobietą a mężczyzną,
• Miłość cielesna dwóch mężczyzn,
• Miłość duchowa pomiędzy kobietą i mężczyzną lub między dwoma mężczyznami.

Duchowa miłość międzyludzka jest wprawdzie najwyższą formą tego uczucia, jednak nie ma być celem, a jedynie ma prowadzić do najwyższej miłości, czyli takiej, która jest ukierunkowana do najwyższych idei Piękna oraz Dobra.

W najogólniejszym rozumieniu miłością platoniczną nazywa się relację, w której nie dochodzi do zbliżeń fizycznych. W niektórych sytuacjach miłość platoniczna występuje w stałych związkach, w których osoby świadomie (na przykład ze względów religijnych) rezygnują ze współżycia seksualnego. Taka relacja dotyczy także osób aseksualnych, które nie odczuwają potrzeby nawiązywania kontaktów seksualnych. Związek tego typu powinien być wynikiem decyzji obydwojga partnerów. Często jednak niechęć do współżycia jest jednostronna i wiąże się ze strachem przed zbliżeniem, kompleksami albo złymi doświadczeniami.

Miłość, która nie wiąże się z kontaktami fizycznymi występuje również w innych sytuacjach:

• Miłością platoniczną można nazwać relację na odległość, w której ludzie rzadko się widują albo wcale się nie spotykają. Takie związki to na przykład relacje zawierane w Internecie, gdy osoby nawiązują więź emocjonalną poprzez częste rozmowy, jednak nigdy nie widują się w rzeczywistości. Relacja taka może być dla partnerów pozytywna, gdy czują oni, że dzięki temu nie są samotni i mają kogoś bliskiego. Niestety, często po pewnym czasie brak możliwości fizycznego kontaktu i przebywanie z daleka od siebie sprawia, że partnerzy odczuwają, iż relacja jest niepełna i czują się nią sfrustrowani.

• Platoniczna miłość dotyczy również członków rodziny albo bliskich przyjaciół, w tej sytuacji miłość naturalnie jest pozbawiona popędu seksualnego. Niektórzy uważają taką formę miłości za najbardziej czystą, ponieważ uczucie jest pełne i prowadzi do samodoskonalenia się. Poza tym, ta forma miłości platonicznej nie jest zagrożona tym, że komuś będzie czegoś brakowało w relacji, tak jak w przypadku internetowego związku na odległość. Często miłość platoniczna jest kojarzona z podniosłym uczuciem, duchową więzią niezależną od niskich instynktów i fizycznych popędów.

Miłość platoniczną czasami wiąże się z wiekiem nastoletnim, ponieważ uczucie tego typu często łączy młodych ludzi, którzy nie rozpoczęli jeszcze współżycia seksualnego. Co więcej, w przypadku nastolatków miłość platoniczna często jest uczuciem jednostronnym, gdy jedna osoba zakochuje się w drugiej, która nawet nie zdaje sobie sprawy, że jest obiektem czyichś uczuć.

W powszechnym rozumieniu miłość platoniczna to miłość, która jest wyobrażonym uczuciem i nie jest prawdziwa, jest jedynie błędnym przekonaniem kogoś o kochaniu drugiej osoby. To również jest pewna forma miłości platonicznej. Miłość platoniczna często pojawia się w przypadku zauroczenia idolem albo kimś dużo starszym, na przykład nauczycielem. W takim rodzaju relacji obiekt westchnień jest zazwyczaj idealizowany, a osoba zakochana dużo sobie wyobraża i przypisuje swojemu idolowi wiele pozytywnych cech, których ten wcale nie musi posiadać.

Zobacz także: Siłaczki odc. 6. Cykl Klaudii Stabach. Dajemy kobietom wsparcie, na jakie zasługują

Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez dziejesie.wp.pl