konflikt(strona 2/3)

Dobre związki, w których jest wzajemne zrozumienie, partnerstwo, równowaga, przyjaźń, szacunek i przyciąganie, przeżywają w swojej historii kryzysy, podobnie do tych, które kończą się rozstaniem czy rozwodem.

We wzajemnym porozumieniu w związkach rzadko zwracamy uwagę na język, którym się posługujemy. Choć wiadomo nie od dziś, że słowa mają swoją wagę, mogą oddalać i tworzyć mury między ludźmi, mogą burzyć kontakt, tworzyć blokady, a nawet ranić. Na co dzień nie zastanawiamy się nad tym, jak i w jakim celu używamy naszego języka.

W relacjach z innymi ludźmi, szczególnie w sytuacjach konfliktowych, mamy tendencje do oskarżania ich za to, że czujemy się niekomfortowo, a w konsekwencji do wprowadzania siebie w stan poczucia krzywdy, pielęgnowania żalu i niechęci, umacniania się w roli poszkodowanego, widzenia drugiej strony jako winnej.

Amerykańscy naukowcy przekonują, że krótkie ćwiczenie pisemne może uratować sytuację między małżonkami. Wyniki badania zamieszczono na stronie internetowej Northwestern University.

Konflikty w codziennym życiu są zjawiskiem powszechnym i nieuniknionym. Zamiast bać się ich i zaprzeczać ich istnieniu, warto nauczyć się świadomie je rozwiązywać, dążąc do współpracy. Zanim do tego dojdziemy, trzeba przyjrzeć się, jak reagujemy w trudnych sytuacjach.

Konflikt najczęściej postrzegamy tylko w negatywnych aspektach. Mamy tendencje do widzenia w trudnych spornych sytuacjach jedynie zagrożenia. Wynika to na ogół z błędnych wzorców wychowawczych, mających swoje źródło między innymi w lękach przed silnymi emocjami i nawykach zaprzeczenia im.

„Nie wiem już, co robić, kocham go, ale ostatnio kompletnie się nie dogadujemy” – pisze Justyna34 na kobiecym forum internetowym. „O byle co awantury i coraz trudniej nam się pogodzić. Zwykle kończy się tym, że idę spać sama, a gdy wstaję, on jest już w pracy. Nie wiem, dlaczego tak się dzieje, jak to zmienić, czy to jeszcze można zmienić.

Jeśli młodzi małżonkowie dużo się ze sobą kłócą, to będą to robić prawdopodobnie również po wielu latach współżycia - wynika z 20-letnich obserwacji ponad tysiąca par. Informację na ten temat zamieszcza pismo "Journal of Family Issues".

Większość z nas nie ma problemu z przyjmowaniem komplementów, choć czasami budzą skrępowanie. Trudniej jest mieć zdrowe podejście do krytyki.

W jaki sposób godzicie się po dzikiej awanturze? Pytamy internautki o najlepszy sposób na załagodzenie burzy z piorunami: ciche dni, a może fantastyczny seks?

Zach Galifianakis najwyraźniej nie przepada za January Jones. Aktorka oświadczyła niedawno, że Galifianakis to "jedna z najzabawniejszych osób, jakie poznała w życiu". Sam zainteresowany jest mocno zaskoczony wypowiedzią Jones.

Kiedy zaczyna się kryzys w związku? Jedni twierdzą, że po siedmiu latach, inni, że już po dwóch. Doświadczone pary zgodnie jednak przyznają, że bezgraniczne zauroczenie partnerem i jego totalna akceptacja mija gdy... zaczynamy dostrzegać jego drażniące nas nawyki i zwyczaje.

Kiedy między partnerami dochodzi do ostrej wymiany zdań, są rozzłoszczeni i obrażeni, seks rozładuje napięcie, ale czy rozwiąże problemy? Jeszcze nic złego się nie dzieje, jeśli zdarza się sporadycznie, gorzej, kiedy jest stałym sposobem rozładowywania konfliktów, a para uznaje, że skoro atmosfera została załagodzona, to wszystko jest w porządku i nie wraca do rozmowy o powodach kłótni.

Wydawać by się mogło, że są sobie najbliższe i jak nikt inny dobrze sobie życzą. Czasami jednak pomimo tego, że matka i córka kochają się, to nie potrafią się porozumieć – zamiast wspierać, wciąż się kłócą, nie szanują zdania drugiej strony. I latami żadna z nich nie potrafi przerwać błędnego koła nieporozumień.

Konflikty są nieodłączną częścią naszego życia. Zdarzają się codziennie. W rodzinie, wśród przyjaciół, w szkole, w pracy, w urzędach, sklepach, w biznesie, w polityce itp. Angażują czas i emocje. Odrywają od bieżących zadań, dekoncentrują, zabierają twórcze siły i energię.

Koniec solidarności jajników. Naukowcy są zgodni – kobiety nie wspierają się nawzajem, nie pomagają sobie, nie trzymają swojej strony. Nawet, jeśli się przyjaźnią, ta przyjaźń podszyta jest ukrytą rywalizacją. Mimo zmian społecznych i feministycznych nawoływań: kobieta kobiecie jest wilkiem. I nic nie daje tłumaczenie, że kiepsko na tym wychodzimy.