kłótnia(strona 3/5)

Wychodzisz z założenia, że partner to twój najlepszy przyjaciel i możesz z nim rozmawiać o wszystkim? Jesteś szczęściarą, bo nie jest łatwo znaleźć kogos tak idealnie do nas dopasowanego. Czy jednak “wszystko” rzeczywiście należy odbierać dosłownie? Są tematy, które po prostu lepiej przemilczeć.

- Nigdy nie miałem problemu z tym, żeby mówić mojej dziewczynie gdzie jestem, z kim się umówiłem i tak dalej. Zawsze stawiałem na szczerość. Na początku wszystko grało, ale z czasem coraz częściej kręciła nosem, kiedy umawiałem się z kolegami, nie lubiła, kiedy po prostu chciałem zostać w domu i pograć w coś albo obejrzeć ulubiony serial.

Na początku kobietę i mężczyznę przyciąga do siebie chemia. Uczucie euforii, podniecenie, szybsze bicie serca, ściskanie w dołku, brak koncentracji, problemy ze snem – to tylko kilka objawów zakochania.

Każdy związek przeżywa wiele konfliktów i kryzysów. Mogą one być twórcze, gdy partnerzy chcą być nadal ze sobą, wspólnie pokonują trudności i znajdują pomysły na to, aby lepiej funkcjonować. Podstawą są rozmowy z otwartością na wzajemne wysłuchanie i zrozumienie.

Gdy jesteśmy w stałym związku, wolelibyśmy ich unikać. Jeśli zbyt często się spieramy, możemy sprawić, że z każdym dniem będziemy coraz bardziej oddalać się od partnera. Jednak w sytuacji, gdy żyjemy w udanym związku, pojawiająca się raz na jakiś czas kłótnia, może nawet podgrzać temperaturę w sypialni. O tym, czy seks na zgodę to dobre urozmaicenie rozmawiamy z seksuologiem, Arkadiuszem Bilejczykiem.

To, na jakiej zasadzie ludzie dobierają sobie partnerów, jest kwestią tak złożoną, że nie sposób podać jednej prostej i prawdziwej odpowiedzi. Każdy człowiek jest inny, niesie inną historię, inne doświadczenia i w połączeniu z drugim takim unikatem, wspólnie tworzą wyjątkową relację.

Najlepszy komplement, jaki może usłyszeć kobieta, dotyczy jej wagi. Niewinne pytanie: „Chyba schudłaś?” sprawia, że kobieta od razu staje się bardziej szczęśliwa. Lepiej natomiast unikać stwierdzeń typu: „Dobrze wyglądasz”. Znalazło się ono na liście najgorszych dowodów uznania. Ale i tak najbardziej alergicznie panie reagują na zdanie: „Wyglądasz całkiem jak twoja mama”.

Często denerwujesz się, gdy ktoś cię krytykuje, wytyka ci jakieś wady czy negatywnie ocenia twoje postępowanie. Czujesz się wtedy oskarżana, atakowana, budzą się w tobie silne, nieprzyjemne emocje.

Żyjemy w czasach nastawienia na samorealizację. Każda osoba ma dziś szansę lepiej poznawać siebie, rozwijać się, zmieniać. Dostępnych jest wiele wartościowych książek psychologicznych, coraz częściej korzystamy z pomocy terapeutycznej, szkoleń czy warsztatów rozwoju osobistego.

Najczęściej w sytuacjach trudnych, konfliktowych dzieje się tak, że nawykowo ludzie winią za własne emocje osobę, która pojawia się w scenerii danego wydarzenia. To, co ona robi czy mówi, z pewnością może być na dany moment katalizatorem emocji, jednak nie jest ich przyczyną.

Chcemy, żeby Święta były jak w reklamach, gdzie uśmiechnięta kochająca się rodzina siedzi przy wigilijnym stole, rozpakowuje prezenty, śpiewa kolędy. Ale zamiast tego jest napięta atmosfera, ciągle wybuchają kłótnie.

Nie możemy nie komunikować się ze sobą, jesteśmy wzajemnie zależni od siebie. We wzajemnych interakcjach przyczyniamy się więc do przeżyć innych ludzi. Możemy spowodować, że ktoś może poczuć się lepiej lub gorzej za sprawą naszych zachowań, czynów lub naszego sposobu porozumiewania się.

Gdy w małżeństwie pojawia się brak zaufania, można zareagować na dwa sposoby: uczynić z niego więzienie, a siebie zamienić w strażnika albo uznać, że już czas spojrzeć w oczy prawdzie i zastanowić się, co i dlaczego źle układa się w naszym związku. A później spróbować to naprawić.