alicja krata(strona 2/7)

Uwolnienie od destrukcyjnych i ograniczających nawyków, wzorców, przekonań, wyrwanie się z sideł dokuczliwego losu, na który narzekamy, jest w naszych rękach. Wystarczy odkryć, że nie musimy ulegać przymusom, wpojonym nam przez otoczenie schematom, w którym dotąd żyliśmy.

W relacjach z innymi ludźmi, szczególnie w sytuacjach konfliktowych, mamy tendencje do oskarżania ich za to, że czujemy się niekomfortowo, a w konsekwencji do wprowadzania siebie w stan poczucia krzywdy, pielęgnowania żalu i niechęci, umacniania się w roli poszkodowanego, widzenia drugiej strony jako winnej.

Dobrze jest na co dzień wracać do myślenia o tym, co pozytywne, uświadamiając sobie, że znacznie częściej przejawiamy tendencje do rozpamiętywania nieprzyjemnych doświadczeń. Negatywizmy wnikają w sposób samoistny w nasz sposób myślenia, interpretowanie rzeczywistości, opinie, osądy, jak też warunkują nasze reakcje i działania.

Wiemy coraz więcej, dostępność do wiedzy jest możliwa w szerokim zakresie, możemy korzystać z postępów we wszystkich dziedzinach życia. Konsumpcja ma za zadanie wpływać na nasz nastrój – poprawiamy go sobie w różny sposób, korzystając z dóbr, które na co dzień są nam oferowane. A mimo to nie jesteśmy szczęśliwi…

Potrafimy pięknie mówić o miłości, gdy zaczynamy związek. Wtedy przeżywamy w większości bardzo przyjemne, kojące emocje, stymulujące pozytywne myślenie. Łatwo nam jest kochać, gdyż energia pozytywnych odczuć jest tak duża, że nie zwracamy uwagi na przyziemne drobiazgi, wybaczamy potknięcia i nie skupiamy na nich uwagi.

W naszym życiu zdarzają się takie wydarzenia, które zmieniają jego bieg. Pamiętamy je jako momenty zwrotne, mają bowiem duży wpływ na nasze funkcjonowanie. Często nie są jednak przyjemne w chwili, kiedy je przeżywamy i można je docenić dopiero z perspektywy czasu.

W czasach, gdy coraz więcej związków się rozpada, gdy wzrasta z roku na rok liczba rozwodów, rozstający się małżonkowie ponoszą coraz większe koszty emocjonalne i psychiczne związane z traumą rozstania i brakiem miłości. Warto więc zastanowić się, co może pomóc budować bliskość i zrozumienie, aby relacje z drugą osobą mogły być spełnione.

W czasach, kiedy indywidualizacja i samorozwój nabierają coraz większego znaczenia, kiedy dużo mówi się o samoświadomości, poczuciu własnej wartości, asertywności, umiejętności stawiania granic itd., wato znaleźć czas na myślenie o tym, co to znaczy być sobą i żyć w zgodzie ze sobą.

Dobry negocjator przygotowując się do rozmów, zaczyna od uświadomienia sobie swoich własnych potrzeb i oczekiwań, jak też analizy tego, co jest lub może być ważne dla drugiej strony. Gdy umiemy docierać do potrzeb, wiemy o co nam chodzi, a tym samym możemy podejmować dobre decyzje.

Minął 14 luty i kolejne świętowanie Walentynek. W sklepach, na wystawach, w witrynach, jeszcze przez jakiś czas będą dostępne towary z akcentami serca - symbolu miłości. Przypominają nam one, że miłość jest ważną wartością, celem życia, jest też podstawową potrzebą każdego człowieka, i warto poświęcać jej więcej czasu, uwagi, świadomości.

Nasze granice… To coś, co nas określa, zaznacza, gdzie jest nasze terytorium, gdzie są przejścia, przez które możemy wpuszczać innych do naszej przestrzeni, kiedy i na jakich zasadach są one otwarte, kiedy zamknięte. Psychologicznie – pokazują kim jesteśmy, co nas oddziela od innych ludzi.

W konfliktach, kiedy wzmagają się silne emocje, gdy przestajemy słuchać się wzajemnie, choć każda ze stron bardzo pragnie być wysłuchana, na ogół trudno jest o porozumienie. Każdy walczy o swoją rację, przekonany, że gdy tylko przekona do niej partnera, spór zostanie rozwiązany. Gdy efekty są przeciwne, warto skorzystać z mediacji.

Wzorce, nawyki, reakcje wykształcone w dzieciństwie, utrwalane i trenowane latami, przenoszone są, najczęściej nieświadomie, w dorosłe życie. Rozproszeni w wielu czynnościach na raz, myślach krążących wokół codzienności, często nie zdajemy sobie sprawy, z jakich powodów postępujemy w pewien sposób, i że to, co robimy, nam nie służy.

Biorąc pod uwagę to, w jaki sposób ludzie najczęściej reagują na sytuacje życiowe, jak myślą o otaczającej ich rzeczywistości, często dzielimy ich na pesymistów i optymistów. Generalnie uważa się, że optymistom żyje się lepiej, a pesymizm komplikuje i utrudnia życie nie tylko danej osobie, ale też jej otoczeniu.

W bliskich związkach chcemy realizować miłość, jako ważną ludzką potrzebę, ale też cel, do którego wspólnie pragniemy dążyć, wspierając się wzajemnie. Wybieramy kogoś, aby nam w tym pomógł, deklarujemy również swoją pomoc, gdy będzie mu trudno. Tak jest na początku każdego związku, zalegalizowanego, czy nie – dwoje ludzi pragnie rozwijać się w miłości.

Szybkie randki… Szybkie zakochania. Szybki seks i szybkie rozstania… Pośpiech związany z codziennym życiem wkrada się dziś nawet w tę ważną sferę, jaką są relacje i związki. Gonimy, uciekamy, gonimy. Wszystko w tempie, które nie pozwala zatrzymać się samemu przy sobie, a cóż dopiero przy drugiej osobie.

Nasi przodkowie sprzed wieków stresowali się rzadko, głównie w drastycznych sytuacjach zagrożenia życia. Dzisiaj nasz "auto alarm" włącza się często, począwszy od reakcji na zwykłe, codzienne sytuacje - niesprzyjającą pogodę, podniesiony ton głosu partnera, płaczące dziecko, korek na ulicy, kolejkę na poczcie czy mało przyjazne spojrzenie szefa.

Wielokrotnie znajdujemy się w sytuacjach, kiedy wypowiadane słowa, reakcje, zachowania czy działania innych osób nie podobają nam się. Nie zawsze chcemy się wypowiadać, zdarza się, że nie jest to konieczne. Często jednak chcemy zająć stanowisko, albo przedstawić swoją opinię, wyrazić krytykę, albo po prostu powiedzieć, co nam leży na sercu.

Czasy i tendencje zmieniają się. Tak jak pokolenie 50+ jeszcze dążyło do wchodzenia w związki małżeńskie między dwudziestym a trzydziestym rokiem życia, tak już dzieci z tych małżeństw, gdy kończą szkoły, studia, zaczynają dorosłe życie, pracę zawodową, nastawieni są na nieco inne potrzeby – np. samorealizacji, zabawy, poznawcze itp.

Randka - zgodnie z tym, co podaje Słownik Języka Polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN - to „umówione spotkanie dwóch osób czujących do siebie sympatię lub zakochanych w sobie”. Spotykają się ludzie, którzy podobają się sobie, których coś do siebie przyciągnęło i którzy są zainteresowani sobą oraz pokładają nadzieje w dalszym rozwoju znajomości. Jak wówczas wyglądają ich emocje? Jakie błędy mogą popełnić?