alicja krata(strona 3/7)

Wszyscy pragniemy miłości i marzymy o tym, aby była nieskończona, bezgraniczna oraz bez granic. Paradoksalnie jednak, aby osiągać takie poziomy miłości w związkach, potrzebne nam są jasno określone i zaznaczone granice. Bez nich łatwo o chaos, zagubienie, nieład i anarchię.

Małżeństwo, bliski związek tworzą dwie osoby, z których każda jest inna, niepowtarzalna. Jeden i drugi partner wnosi w tę wspólnotę swoją własną osobowość, swoje wartości i poglądy, swoje pragnienia i wyobrażenia, ale też swój bagaż emocjonalny oraz doświadczenia z przeszłości.

Mediacja jest jedną z form pomocy parom w kryzysach. Zdarza się, że jest uważana za rodzaj psychoterapii małżeńskiej albo za procedurę, która może ją zastąpić. Tymczasem różnice są znaczne – warto więc wiedzieć, czego możemy oczekiwać od mediatora, a czego od psychoterapeuty.

W październiku o mediacji mówi się dużo – w trzeci czwartek tego miesiąca obchodzony jest bowiem Międzynarodowy Dzień Mediacji. W 2012 roku święto to przypadało w dniu 18 października. Jak co roku można było wtedy poszerzyć swoją wiedzę o tej metodzie rozwiązywania konfliktów.

W komunikowaniu się skupiamy się głównie na tym, w jaki sposób mówimy, jak przekazujemy informacje, aby były jasne i zrozumiałe oraz dotarły do rozmówcy. Rzadko zwracamy uwagę na to, że we wzajemnym porozumiewaniu się równie ważne jest słuchanie.

Słowiańska natura pozwala wierzyć, że romantyczne wzloty wystarczą, aby pokonać wszelkie trudności. Zakochanym w okresie narzeczeństwa szkoda czasu na uzgadnianie zasad wspólnego pożycia małżeńskiego. Są przekonani, że pasują do siebie jak dwie połówki jabłka. Są pewni, że miłość ze wszystkim sobie poradzi i wybaczy, nawet gdy pojawią się niedociągnięcia i trudności.

Życie po zdradach, urazach, zranieniach, nie jest łatwe, gdyż bóle wciąż tkwią gdzieś na dnie serca, nawet jeśli im się zaprzecza. A z nimi związany jest lęk przed tym, aby na nowo się nie odezwały. I uciekanie od bliskości w ogóle, albo przedmiotowe traktowanie siebie i partnera.

Każdy potrzebuje i szuka w życiu miłości. Zdarza się, że ludzie czasem wybierają (świadomie bądź nieświadomie) kilku partnerów, aby przeżywać z każdym inny rodzaj miłości. Albo próbują całe życie być z jedną osobą, gdyż dążą do miłości związanej z ideałami religijnymi.

Konflikty są częścią naszego zawodowego życia. Zdarzają się codziennie, nacechowane są silnymi emocjami i trudnościami w komunikacji. Napięcia między współpracownikami wynikać mogą ze złej organizacji pracy, braku informacji, niesprawiedliwego podziału zadań, rywalizacji i walki o władzę itp.

Konflikty w miejscu pracy są zjawiskiem powszechnym i nieuniknionym. Zamiast bać się ich i zaprzeczać ich istnieniu, warto nauczyć się nimi zarządzać. Nierozwiązane spory bowiem eskalują, co niszczy relacje, a w konsekwencji zmniejsza efektywność i wydajność pracy.

Konflikt najczęściej postrzegamy tylko w negatywnych aspektach. Mamy tendencje do widzenia w trudnych spornych sytuacjach jedynie zagrożenia. Wynika to na ogół z błędnych wzorców wychowawczych, mających swoje źródło między innymi w lękach przed silnymi emocjami i nawykach zaprzeczenia im.

Zgodnie z naszymi przyzwyczajeniami kulturowymi, stylem wychowania, wzorcami językowymi, mamy na co dzień wciąż wiele możliwości uchylania się od odpowiedzialności za własne emocje, wybory i czyny oraz przypisywania jej innym ludziom, autorytetom, grupom itd.

Rozstajemy się, gdyż przez dłuższy czas nie umiemy sobie poradzić z kryzysem, nie potrafimy ze sobą rozmawiać i rozwiązywać piętrzących się konfliktów. Gdy problemy wciąż mnożą się lub potęgują, małżonkowie tracą siły i wiarę w to, że można jeszcze coś razem zbudować.

Każdy, kto przekazuje komunikat innej osobie, pragnie, aby on do niej trafił. Ważne jest, aby zarówno treść wypowiadanych zdań była jasna i tak sformułowana, aby mogła dotrzeć do adresata, jak też, aby on był gotowy na jej wysłuchanie oraz zrozumiał ją zgodnie z intencją nadawcy.

Sztuka porozumiewania się jest umiejętnością budowania bliskiego kontaktu i atmosfery współpracy. Na co dzień o tym często zapominamy, stosując metody wywołujące skutki wprost przeciwne. Zamiast zrozumienia pojawia się oddzielenie, tworzą się mury i niszczą się relacje.

Do tanga trzeba dwojga – dopasowanie się w związku tak, aby on rozwijał się, trwał, był harmonijny i energetyzujący jak taniec, wymaga udziału, zaangażowania, chęci i umiejętności obojga partnerów. Nie zawsze jest to możliwe, choć pierwsze wspólne kroki nadzwyczajnie współgrają i budzą nadzieję na satysfakcjonujące zgranie i dopasowanie.

Trwanie w myślach, które krytykują, osądzają innych ludzi czy też siebie samego, sprawia, że nie możemy poczuć się komfortowo, zadbać o swoje potrzeby i realizować pragnień. A im bardziej nam niewygodnie „w środku”, tym negatywnych, męczących myśli i emocji pojawia się więcej.

Każdy związek przeżywa wiele konfliktów i kryzysów. Mogą one być twórcze, gdy partnerzy chcą być nadal ze sobą, wspólnie pokonują trudności i znajdują pomysły na to, aby lepiej funkcjonować. Podstawą są rozmowy z otwartością na wzajemne wysłuchanie i zrozumienie.

Małżonkowie decydują się na rozstanie, składają pozew o rozwód do sądu, dzielą majątek. Jedno wyprowadza się, albo oboje zmieniają miejsce zamieszkania. Często pojawiają się albo od dawna istnieją w ich życiu nowi partnerzy. Wszystko to wydaje się być trudne dla dziecka, więc na ogół ukrywają przed nim większość informacji, uważając, że w ten sposób je chronią.

W ostatnim pięćdziesięcioleciu coraz bardziej docenia się rolę tzw. inteligencji emocjonalnej. Zależą od niej sukcesy życiowe, zarówno w obszarze budowania relacji i związków, jak też współdziałania i współpracy z innymi ludźmi w sferach życia zawodowego i społecznego.