emocje(strona 3/4)

Czy ty również, podobnie jak wiele innych kobiet, uległaś mitowi szczupłej i wysportowanej sylwetki i poddajesz swoje ciało tresurze ćwiczeń i głodówek? Czy też, jak Marta i Gosia, próbowałaś już wielu diet, po których niezmiennie następował efekt jo-jo i powrót do starej wagi?

Tłuste przekąski, po które sięgamy by poprawić sobie samopoczucie, rzeczywiście spełniają swoją rolę - wynika z badań opublikowanych w "Journal of Clinical Investigation". Zawarte w nich kwasy tłuszczowe wywołują bowiem w mózgu reakcję biologiczną redukującą odczuwanie smutku.

Empatia czyni z nas rozumiejących, kochających, troszczących się znajomych, przyjaciół, małżonków, partnerów, rodziców, współpracowników, szefów, nauczycieli, wychowawców itd. Potencjalnie empatia i współczucie mogą wzrastać i rozwijać się w nas przez całe życie. Czy Ty również dbasz o jej rozwój?

Monika prawie nigdy nie odczuwa smutku. Uważa, że smucenie się zupełnie nie ma sensu. Smutek odebrałby jej cenną energię, zniechęcił do działania, a Monika jest kobietą czynu. Lubi zdecydowanie iść przez życie i realizować swoje cele.

Czasem tak bywa, że oceniamy innych ludzi jako trudnych, toksycznych, mamy ich dość, nie chcemy z nimi przebywać. Ich zachowania, postawy, styl bycia drażnią nas, wywołują irytację, często objawiającą się agresją słowną, docinkami, krytyką, atakami albo ucieczką z relacji.

Emocje i uczucia odczuwamy wszyscy w tym jesteśmy do siebie bardzo podobni. Jednocześnie emocje mogą być przeżywane w sposób bardzo indywidualny dla każdego człowieka. Zależą one od tego, na ile zaspokojone są nasze potrzeby, spełnione oczekiwania. Jak możemy zadbać o to, aby się nie zawieść? Co warto wiedzieć o sobie?

Na ogół, gdy napotykamy w życiu jakieś trudności, irytuje nas to, że nie umiemy sobie z nimi poradzić. Poruszają nas one bardzo silnie i wywołują trudne stany emocjonalne. Jesteśmy wtedy zwykle rozgoryczeni, wkurzeni, smutni, bezsilni. Często wręcz nie cierpimy siebie.

Modlitwa pomaga maltretowanym kobietom poradzić sobie z negatywnymi emocjami - donoszą naukowcy.

Czasami nie potrafimy policzyć do 10. i spokojnie wyłożyć swoich racji. Czy kontrolowanie gniewu, to sztuka, której można się nauczyć?

W literaturze psychologicznej powszechny jest podział emocji na pozytywne i negatywne. A w życiu? Zdarza się, że chcemy przeżywać tylko te pierwsze uczucia, a tych drugich – nie. Zaprzeczamy ich pojawianiu się w nas, nie przyznajemy się do nich, wypieramy je i tłumimy.

Korzystając z Facebooka wydaje nam się, że życie naszych znajomych jest fascynujące, pełne radości, egzotycznych wycieczek i sukcesów zawodowych. Mało kto chce na społecznościowych portalach dzielić się swoimi porażkami. Najnowsze badania psychologiczne potwierdzają jednak, że wspólne przeżywanie smutków ułatwia radzenie sobie z nimi - informuje Physorg.

Kobieta jest emocjonalna. Mężczyzna jest racjonalny. Jej wolno płakać, smucić się, rozżalić. Ona ma być uczuciowa. On - powinien być twardy. Nie roztkliwiać się. Nie żalić. Nie wpadać w smutki. Co najwyżej – pokazać czasem męską siłę, krzycząc w złości i stawiając na swoim.

Niektórzy uważają, że śpiący mózg nie pracuje. Jessica D. Payne z University of Notre Dame, która razem z Elizabeth A. Kensinger z Boston College opublikowała artykuł w Current Directions in Psychological Science przekonuje, że to nieprawda, gdyż mózg w czasie snu pracuje.

Z wiekiem stajemy się bardziej zrównoważeni i lepiej rozwiązujemy bardziej skomplikowane problemy emocjonalne - twierdzi psycholog Laura Carstensen.

Świeżo upieczonym mamom już w ciągu kilku miesięcy powiększają się struktury mózgu odpowiedzialne za motywację, emocje i zachowania opiekuńcze - wynika z pracy, którą publikuje pismo "Behavioral Neuroscience".

Mówimy wielokrotnie: „czuję się dobrze”, „czuję się okropnie”- wcale nie wyrażając naszych uczuć, nie nazywając ich. Okazuje się, że czasownika "czuć" najczęściej używamy w takich sytuacjach, gdy niekoniecznie dajemy wyraz swoim emocjom czy uczuciom. Słowa "dobry" i "zły" nie nazywają uczuć - nie informują więc ani nas, ani naszego rozmówcy o naszym stanie emocjonalnym.

Morgan Freeman nie należy do aktorów, którzy odgrywają swoje role także w domu. Po ostatnim klapsie dnia zdjęciowego Freeman wraca do rzeczywistości i zapomina o tym, co działo się na planie

W każdej chwili, w rożnych sytuacjach i okolicznościach życia dążymy do zaspokojenia swoich potrzeb, świadomie bądź nieświadomie. Jednak rzadko zdajemy sobie z nich sprawę i w związku z tym - tylko w wyjątkowych przypadkach otwarcie je komunikujemy. Okazuje się, że choć potrzeby są ważną częścią naszego funkcjonowania, a nasz stan psychofizyczny zależy od ich spełnienia lub niezaspokojenia, najczęściej po prostu nie mamy z nimi kontaktu.