wychowanie(strona 4/8)

Skarby, aniołki, cudeńka, bąbelki…T tak, nasze dzieci takie właśnie są. Cudowne, kochane, słodkie, i … śpiące. Znasz to uczucie? Wzruszenie na widok śpiącej pociechy połączone ze smutnym westchnięciem?

Czasami, ostatnio coraz częściej, wydaje mi się, że bycie kobietą w naszym cudnym kraju wymaga niezwykłej cierpliwości i dobrowolnego, absolutnie świadomego rozszczepienia osobowości. Bycie spójną, samodzielnie myślącą jednostką jest nie tylko niewskazane.

Macierzyństwo to dosyć specyficzny zawód. Chyba praca w żadnej korporacji, gdzie wyścig szczurów jest na porządku dziennym, nie wpędza w takie kompleksy, frustracje i załamania nerwowe. Bo i konkurencja na tym polu jest najsilniejsza.

Związek z matką to dla każdej córki pierwsza i najważniejsza relacja. Już żaden inny związek nigdy nie będzie wpływał na kobietę aż tak mocno i na całe życie jak relacja z mamą. Matka to bardzo ważna osoba w naszym życiu, to ona pierwsza pokazuje nam świat.

W wielu rodzinach temat seksu nadal jest tematem tabu. Rodzice wstydzą się własnej seksualności i nie potrafią rozmawiać o niej ze swoimi dziećmi. A to właśnie rodzice mogą najlepiej, w bezpieczny sposób przybliżyć dziecku problem płciowości i cielesności.

Jak tylko osobnik płci męskiej spionizuje się (wyborne określenie pediatrów), należy posyłać go po różne rzeczy. Mężczyzna w wieku półtora roku swobodnie może już przynieść nam gazetę, gąbkę, szczotkę, plastikowy talerzyk, łyżeczkę i inne lekkie, niedrogie przedmioty.

No i walnęła bomba. Profesor Zbigniew Mikołejko, zdenerwowany dewastacją ukochanego trawnika, dokonał podziału na matki dobre i złe, troskliwe i obojętne, czytające i ignorantki, dyskutujące i gdaczące.

We współczesnym świecie coraz częściej otacza nas odmienność, różnorodność i wielokulturowość. Naturalnym prawem człowieka jest prawo do własnych poglądów, wierzeń czy gustów. Różnimy się upodobaniami, pasjami, religią, czasem także orientacją seksualną czy kolorem skóry.

Mają wiele: dobrą pracę, własne mieszkanie, czas na realizowanie życiowych pasji. – To najlepszy okres w moim życiu. Wreszcie wiem, czego chcę, wszystko robię świadomie i stać mnie na to, by realizować to, co zawsze chciałam – mówi 29-letnia Agata, projekt manager w wielkim międzynarodowym koncernie.

W rodzicielstwie jak na ringu: niby jesteś gotowy na wszystko, ale nigdy nie wiadomo, z której strony oberwiesz. Siadasz czasami i myślisz sobie: „Mam to gdzieś, nie wstaję”. Ale wtedy przydreptuje do ciebie takie małe coś, co kilka minut wcześniej posłało ci sierpowego i mówi „Mamuuusiuuu”...

„Jest bardzo pomysłowa, sama potrafi zorganizować sobie zabawę, zawsze coś ciekawego wymyśli. Właściwie to nie mamy z nią problemów, gdyby tylko bardziej nas słuchała… Czasami mam wrażenie jakbym mówiła do ściany, nie wiem czy ona udaje, czy naprawdę mnie nie słyszy”

Czy czujesz się czasem, jakby twoje dziecko miało przedziwną zdolność „wyłączania się” w reakcji na wydane mu polecenia? Zastanawiasz się, kiedy sprzątanie rozrzuconych klocków i samochodów stało się twoim wieczornym obowiązkiem?

Ziemista cera, podkrążone oczy i ręce, najbardziej zniszczone od wyciągania po pomoc, pukania do drzwi i dźwigania niepełnosprawnego dziecka. Na nogach stare buty, znoszone od chodzenia z urzędu do urzędu. I jeszcze dziura w sercu - po mężu, który odszedł i idealnym dziecku, które się nie urodziło.

Madonna nie była zachwycona, kiedy do mediów trafiło ostatnio zdjęcie jej 15-letniej córki Lourdes palącej papierosa w towarzystwie kolegów.

Pamiętam, kiedy ponad 7 lat temu, przed narodzinami córki, odwiedziłam pewną hurtownię w celu skompletowania wyprawki. Wybór był prosty. Były śpioszki różowe (dla dziewczynek), niebieskie (dla chłopców), białe (dla naiwnych matek początkujących) i jakieś szarobure dla bliżej nieokreślonego rodzaju noworodka.

Caroline Kinsley przez prawie dwie dekady swojego życia nie wiedziała, że urodziła się jako osoba interseksualna. Krótko po porodzie lekarze orzekli, że dziecko ma zarówno żeńskie, jak i męskie narządy płciowe.

W partnerach kobiety najczęściej szukają cech przypominających im ich ojców – takie są wyniki badań psychologa Davida Perretta z University of St. Andrews w Szkocji. Dlaczego?

Gdy maleństwo pojawiło się w waszym domu, każdy jego ruch powodował natychmiastową obecność przy dziecięcym łóżeczku. Pragnęliście, aby czuło się bezpieczne i kochane również nocą, wspólne spanie z niemowlęciem było więc naturalne.