porodówka

Stres związany z porodem udziela się nie tylko kobiecie. "Rodzący" ojciec – nawet mając najlepsze intencje i założenie wspierania partnerki – nierzadko również ulega emocjom. Bywa to źródłem sytuacji, które na długo pozostają w pamięci - nie tylko rodziny, ale też personelu medycznego.

Blisko trzy tygodnie temu zmarła ciężarna Dorota, której nie udzielono pomocy w nowotarskim szpitalu. W tym samym czasie, na tym samym oddziale leżała pani Katarzyna, której także odeszły wody płodowe. "Miałam szczęście" - wyznaje pacjentka.

- Znam województwa, gdzie od widzimisię kierownika jedynej kliniki uniwersyteckiej i konsultanta wojewódzkiego w jednym zależy to, że w żadnej jednostce medycznej przerwania ciąży się nie zadzieją, a on sam wyrzuca pacjentki za drzwi - stwierdza dr Maciej Socha. - Ta patologia u nas w środowisku jest bardzo głęboka - dodaje.

- Położna weszła ze mną do tej łazienki i dosłownie zerwała ze mnie siateczkowe jednorazowe majtki. Mówi: »Dobra, pani się myje, ja tu zaraz wrócę. Poradzisz sobie, kochanieńka, prawda?« - świadectwa kobiet rodzących w Polsce, zebrane przez Justynę Dąbrowską, są wstrząsające.

Wspierają, trzymają za rękę, dopingują. Ich obecność na porodówce jest nieoceniona. Czasem, pod wpływem ogromnego stresu, zdarza im się powiedzieć coś niestosownego. Przyszli ojcowie, bo o nich mowa, bywają bohaterami zabawnych sytuacji, które krążą po korytarzach oddziałów położniczych lub stają się rodzinnymi anegdotami.

Mimo XXI wieku i postępu medycyny, nadal na niektórych porodówkach słychać słowa: "Zszyjemy żonę ciaśniej, to będzie panu lepiej". Do Fundacji Rodzić po Ludzku niejednokrotnie zgłaszały się kobiety, które poczuły się uprzedmiotowione lub zaczęły odczuwać ból z powodu źle zszytego krocza. "Jest to wysoce nieprofesjonalne i nieetyczne" – mówi nam położna Katarzyna Kruszewska.

- Wolałabym je usunąć niż czekać tyle tygodni, a później urodzić zdeformowane i martwe - przyznaje Katarzyna Wójtowicz, która doświadczyła w krakowskim szpitalu największej życiowej traumy.

Paulina urodziła w czerwcu 2020 roku. Na porodówce w Szczecinie nie dostała posiłku przez 40 godzin. Edyta urodziła 2 tygodnie temu. Po 24 godzinach głodu przyniesiono jej trzy kromki chleba, dwa plastry szynki i liść sałaty. Weronika miała więcej szczęścia, rodząc przed pandemią. Byli przy niej rodzice.

"Miałam skierowanie od okulisty na cięcie cesarskie. Próbowano mi wmówić, że je sfałszowałam i zaczęto wywoływać poród zastrzykami" - napisała jedna z naszych czytelniczek.

Agnieszka Lukowska z Bydgoszczy podczas porodu przeżyła prawdziwy dramat. Lekarz siłą wycisnął z niej dziecko, narażając je na niebezpieczeństwo. Po 9 latach sąd rozwiązał sprawę z Bydgoszczy. Pani Agnieszka dostanie odszkodowanie.

Na sale poporodowe przychodzą nie tylko zatroskani tatusiowie i lekarze. W posłudze pojawiają się też księża, co niektórych zaskakuje, a innych oburza. Sprawdziłyśmy, na jakich zasadach odbywa się duszpasterska wizyta u świeżo upieczonych mam.

- Obcy mężczyzna - nie lekarz, nie pracownik medyczny, nie położnik - wchodzi bez pytania do pokoju obcej kobiety w najbardziej intymnym okresie jej życia - napisał Tomasz Michniewicz na Facebooku. Dziennikarz jest zaskoczony zachowaniem księży w warszawskich szpitalach.

Lizzie nigdy nie zapomni dnia, w którym urodził się jej syn. Zgłosiła się razem z mężem do szpitala. Była w zaawansowanej ciąży, miała skurcze. Usłyszała od pielęgniarek, że to jeszcze nie czas i ma wrócić za sześć godzin. Wrócić nie zdążyła. Niedługo później poród odbierali przechodnie.

- Jest mi bardzo przykro, kiedy ktoś mówi, że nikt mi nie kazał wybierać takiego zawodu i zawsze mogę pracować w Lidlu. Naprawdę? Chęć i niesienie pomocy innym to najwięcej, co mogę komuś dać. Tak wybrałam - mówi Agnieszka, położna. Nie policzy już, ile razy ktoś nazwał ją "pazerną". Tylko dlatego, że chce pracować w godnych warunkach.

Poród to moment wyjątkowy zarówno dla mamy, jak i dla taty malucha. Wiąże się z ogromem wspomnień i emocji, które nie ucichną jeszcze przez kilka tygodni. I chociaż to żeńska strona jest bardziej zaangażowana w sam akt, to panowie postanawiają wynagrodzić nam te godziny bólu. Jak? Przynosząc prezenty. Podarunki dla świeżo upieczonych mam to teraz nowy trend.

Jestem pielęgniarką z 20-letnim stażem, matką trójki dzieci. I może to absurd, ale jestem wdzięczna Izabeli Ziębie, pacjentce ze szpitala w Starachowicach, która nagłośniła sprawę samotnego porodu martwego dziecka. Mówmy o tym, co się dzieje w szpitalach. Szkoda tylko, że potrzeba dramatu, żeby ktoś zwrócił na to uwagę. I znów nie działamy wspólnie. Przewalamy się argumentami. Winne położne? Lekarz winny? A winne jest wszystko. Bo życie, które toczy się na oddziałach ratunkowych, to kosmos, absurd, skandal i większość z nas, pracujących w służbie zdrowia, doskonale o tym wie.

Przyszłe mamy często mają rutynowo nacinane krocze, nawet gdy sytuacja tego nie wymaga, a w przypadku braku miejsca w sali szpitalnej, ciężarne leżą na korytarzu.