psycholog(strona 7/8)

W literaturze psychologicznej powszechny jest podział emocji na pozytywne i negatywne. A w życiu? Zdarza się, że chcemy przeżywać tylko te pierwsze uczucia, a tych drugich – nie. Zaprzeczamy ich pojawianiu się w nas, nie przyznajemy się do nich, wypieramy je i tłumimy.

Kolejny rok za nami. Spotkamy się rodzinnie przy świątecznych stołach. Zwykle z utęsknieniem czekamy na ten czas. A kiedy przychodzi, zdarza się, że nie spełnia naszych oczekiwań. Zamiast bliskości, wsparcia, spokoju, zrozumienia, przynosi wiele rozczarowań…

Istnieją sytuacje, które wystawiają na próbę każdy związek. Należy do nich choroba dziecka. Niezależnie od przyczyn tej choroby, stanowi dla rodziców poważne wyzwanie, zarówno pod względem uczuciowym i emocjonalnym, jak i praktycznym, organizacyjnym. I choć każdy z nas w takiej chwili reaguje inaczej, to jednak takie doświadczenie ma swój uniwersalny wymiar. Jest próbą dla rodziców, dla ich związku, dla rodzeństwa, ciężką próbą dla całej rodziny...

Przedświąteczny szał zakupów w pełni, wszystko błyska wesołymi lampkami, z głośników napastują nas nieśmiertelne świąteczne przeboje, a my z zadziwiająco większą łatwością sięgamy do torebek po niewinnie wyglądające plastikowe karty. Kolejna bluzka, kolejny prezent, promocja, okazja, godziny spędzane w centrach handlowych. Trudno się powstrzymać przed kolejnym zakupem i kolejnym… Czy to już zakupoholizm?

Powszechnie uważa się, że intuicja to pewna magiczna zdolność dana przede wszystkim kobietom. Zdolność, dzięki której, potrafią one "wyczuć", domyśleć się czegoś, czasem przewidzieć, nie mając ku temu racjonalnych przesłanek. Jak to faktycznie jest z tą intuicją? Czy tylko kobiety mają dostęp do szóstego zmysłu? Czy można się jej nauczyć?

Nie jest fatalnie. Nie bije, z piciem nie przesadza, żadna patologia. A jednak czegoś brak. Brak miłości, szacunku, bliskości, wspólne życie przepełnione jest wzajemną niechęcią. Gra pozorów staje się coraz bardziej męcząca, życie razem, ale osobno. Pod wspólnym dachem ciąży nieprzyjemna atmosfera. Nikomu nie chce się nawet naprawiać relacji, ale decyzji o odejściu podejmować też nie. Dlaczego tak się dzieje?

Słuchając życiowych opowieści kobiet w różnym wieku, mam czasem wrażenie, że wiele z nich cierpiało (i nadal cierpi) na deficyt ojca. I nie mam tu na myśli sytuacji, w których wychowywane były tylko przez matkę. Chodzi raczej o emocjonalną dostępność, która nie zawsze idzie w parze z fizyczną obecnością w rodzinie. Jak takie doświadczenia mogą odbić się na późniejszym funkcjonowaniu córki?

Skupienie na sobie, dążenia do samorealizacji, ciągły pośpiech i zajmowanie się wieloma sprawami na raz, nie sprzyja otwarciu na perspektywę przeżywania sytuacji życiowych przez drugiego człowieka. Żyjemy dziś w czasach, w których na ogół empatii dla innych nie mamy. Okazuje się, że mimo, iż wszyscy mamy zdolność do odczucia i zrozumienia tego, co przeżywa drugi człowiek, coraz rzadziej z niej korzystamy.

Mój dziewięcioletni syn zamknął się z koleżankami w łazience, po czym z jedną z nich całował się w usta, a następnie kazał jej się rozebrać. Co mam robić ? Jak się zachować ? Jak porozmawiać z synem?

Przypadkowo, szukając czegoś dla siebie, znalazłam u syna -15 lat, CD z filmikami porno z You Tube. I powiem szczerze, że nie wiem jak zareagować.

Moje 8-letnie dziecko strasznie przeklina, nie krępują go ani my, czyli rodzice, ani obcy, widzę że z wiekiem jest coraz gorzej.Jest jeszcze druga sprawa: jak mu na coś nie pozwolimy, to zaczyna rzucać czym
popadnie i gdzie popadnie, ostatnio rzucił krzesłem w balkon, na szczęście nic nie stłukł.

11-letnia dotąd najlepsza córeczka tatusia, który był jej największym autorytetem, od pewnego czasu okazuje mu niechęć, jest w stosunku do niego arogancka wręcz niemiła i jest po prostu zazdrosna o swoją mamę.

Mam kłopot, ponieważ moja 12-letnia córka zaczęła zaglądać na strony erotyczne, zauważyłam też w wyszukiwarce zapytanie czy 12-latka może zajść w ciążę! Martwię się, bo nie spodziewałabym się tego po niej.

Czasem lepiej powiedzieć wprost: „W życiu ci nie wybaczę, bo to, co zrobiłeś, było dla mnie tragedią. Ale jeśli obiecasz, że więcej mnie nie zawiedziesz, postaram się ci zaufać” – mówi psycholog Piotr Mosak.

Moja 2,5 letnia córka często naśladuje pieska: szczeka, skomli, skacze merda ogonem, nie można się wtedy z nią normalnie porozumieć, cokolwiek się do niej mówi odpowiada: "Ja jestem piesek, a nie Jagódka". Podczas prób ignorowania przeze mnie takiego zachowania wpada w histerię, płacze.

Mam 7-letnią córkę i ostatnio z przerażeniem zauważyłam, że zaczęła interesować się seksem. Zauważyłam to, gdy przypadkiem wpadł mi w ręce jej pamiętnik i były tam rysunki par uprawiających seks.

Od 6 lat jestem samotną matką, sama wychowuję córkę, która idzie teraz do pierwszej klasy. Ojciec się nią nie interesuje, nie mają żadnego kontaktu. Kilka miesięcy temu poznałam mężczyznę.

Jestem ojcem dwójki dzieci. Córka 7 lat i syn 5 lat. Niepokoi mnie zachowanie córki. Często płacze bez powodu, jest skryta.

Jakie problemy mają małżeństwa, kiedy niepokój jest niepokojący, kto jest nową grupą pacjentów, czyli z czym Polacy przychodzą do gabinetu psychologa opowiada Daniel Bąk, psycholog i terapeuta.