kuchnia(strona 15/16)

W pracy zazwyczaj jemy w pośpiechu, często nie zwracając uwagi na wartość odżywczą albo nie zjadamy nic aż do powrotu do domu. Taki sposób odżywiania na pewno nie wpływa korzystnie na nasze zdrowie i samopoczucie

Ten szlachetny i pachnący owoc dla wielu z nas jest całkowitym zaprzeczeniem poczciwego ziemniaka! Łączy się raczej z egzotycznym luksusem, przywodzi na myśl wyrafinowane drinki, południowe morza i krainy rozświetlone tropikalnym słońcem.

To, co w pewnych kulturach jest normalnym pożywieniem, w innych uchodzi za kompletnie niejadalne. Często wpływ na to ma religia.

Poczuj silną eksplozję orzeźwienia i daj się uwieść egzotycznemu smakowi mango, ukrytemu w zielonej herbacie mrożonej Lipton Ice Tea Green Mango! Otwórz się na przepełnione radością chwile i powitaj lato z owocową nutą mango!

W średniowieczu nie znano ziemniaków, pomidorów, papryki, kukurydzy, fasoli, a także kawy, herbaty, czekolady i wielu innych, powszechnie dostępnych dziś produktów. Nie oznacza to jednak, że jedzenie wtedy było monotonne i niezbyt urozmaicone.

Pięknie zastawiony stół jest marzeniem każdej gospodyni, podejmującej się przygotowania świątecznego śniadania. Pięknie podane dania są nieodłącznym elementem tradycji, a jedzenie bez opamiętania w tym jednym dniu jest wręcz wymagane. Obfitość świątecznego stołu wróży dobrobyt, podpowiadamy więc jak przygotować wielkanocne śniadanie i o czym musisz pamiętać, aby tradycji stało się zadość.

Mamy dwie szkoły przygotowywania świąt wielkanocnych. Jedna mówi, żeby w kuchni zamknąć się co najmniej na cały Wielki Tydzień i ugotować masy wykwintnego jadła. Najlepiej ze świni samemu wyhodowanej i z jajek zniesionych przez własne kury. Druga szkoła to zamówienie wszystkiego w zaprzyjaźnionej knajpie lub delikatesach.

Współczesna kuchnia polska boi się szafranu! Książki kucharskie raczej omijają tę wysublimowaną przyprawę. Jest kilka powodów takiego stanu rzeczy. Najważniejszy z nich to... cena! Szafran uważany jest za raczej zbędny dodatek, który co prawda daje dość elegancki efekt i wyraźny smak, jednak zbyt dużo kosztuje.

Są niezwykle proste w przyrządzeniu i bardzo uniwersalne, dlatego są odpowiednie zarówno na śniadanie, obiad, kolacje, jak i na deser. I mimo tego najprawdopodobniej nigdy się nie znudzą.

Ten zapach zna każdy! Tuż przy „moim” przystanku tramwajowym od wielu lat stoi buda z zapiekankami. Łatwo tutaj trafić nawet po ciemku lub we mgle. W promieniu kilkudziesięciu metrów unosi się bowiem wszechobecny zapach cebuli. Jest niczym drogowskaz. Cebula w polskiej kuchni rządzi jak królowa. Można ją nienawidzić, ale tylko po cichu.

Moda na kuchnię azjatycką nie mija i pewne potrawy, takie jak sushi czy sajgonki, już na dobre zagościły na naszych talerzach. Jednak kuchnia koreańska jest wciąż niedoceniana w Europie i wywodzące się z Korei dania nie są tak popularne jak te z Chin i Japonii. Ale kto wie, być może już wkrótce kimchi czy bibimpap zdobędą wielu zwolenników, ponieważ w niczym nie ustępują innym, bardziej znanym potrawom.

O kiwi można pisać tylko dobrze, albo wcale. Ten egzotyczny owoc kojarzył się kiedyś w Polsce jedynie z wykwintną kuchnią i zachodnią Europą. W latach 90-tych zawitał jednak pod nasze strzechy. Pojawił się nie tylko w delikatesach, ale też na zwykłych straganach i w warzywniakach. Okazało się, że zawiera więcej witaminy C niż cytryna. Do tego świetnie walczy z przeziębieniem i grypą.

W uczelnianym barku zwanym przez nas „chlewikiem” królowała pod szkłem wielka „meduza”. Tak nazywaliśmy gustowną, okrągłą galaretkę ozdobioną krojonym w plasterki jajkiem na twardo. Kiedyś wdaliśmy się nawet w kłótnię z panią bufetową na temat nazwy naszego przysmaku.

Wielbiciele twórczości Fatiha Akina – przygotujcie się psychicznie. Ten film to nie to, czego się po nim spodziewacie. Cała reszta, która co do Akina nie ma oczekiwań – przygotujcie się psychicznie. W tym filmie właściwie denerwuje wszystko. Ale za to ma soul, czyli duszę.

Kilkadziesiąt minut przed lądowaniem w Szanghaju po naszym ogromnym air-busie rozszedł się znajomy zapach chińskich zupek. Gdy Europejczycy pochłaniali swoje gumowe bagietki z dżemem i popijali je rozpuszczalną kawą, Chińczycy radośnie wyjadali z wielkich kubeczków ryżowy makaron.

Najwięcej witaminy, jak wiadomo, mają polskie dziewczyny. Śpiewał o tym przed laty Andrzej Rosiewicz, który czasami także ostrzegał przed chłopcami-radarowcami i namawiał słynnego Zenka do odśnieżania chodnika.

Do niewielkiego sklepiku pod domem zaczęli go zwozić jeszcze przed świętami Bożego Narodzenia. Przywieźli tyle, że do dziś gigantyczne zgrzewki piętrzą się w każdym kącie. Mój sklep wygląda jak Królestwo Majonezu. Kraina pełna kremowego sosu. Słoiki są ogromne i mają wielkie wzięcie. Cena promocyjna, więc klientów nie brakuje. Nawet nie chcę wiedzieć, ile w tym majonezie jest konserwantów!

Małe, kremowe naczynie w kuchni przypominało „dawne, dobre czasy”. Od razu było wiadomo, że pochodzi „sprzed wojny”. Przykryte było niewielką pokrywką z okrągłym uszkiem. Królowały na nim delikatne, różowe kwiatki z ciemnymi środkami. Pod nimi zaś widniał dumny, czarny napis: „goździki”

O miodzie nie można napisać niczego złego! W Polsce wszyscy w niego wierzą bezgranicznie. Kilku moich znajomych używa go zamiast cukru nawet do kawy. Herbata z miodem to oczywiście dyżurny trunek podczas wszystkich chłodnych dni. Przyjaciółka z Barcelony odwiedzając „ukochany kraj” za każdym razem zaopatruje się w kilka słojów miodu z „dobrego” źródła

To klasyczne danie kuchni tureckiej, a właściwie wariacja na jego temat, jest bardzo popularnym fast – foodem w całej Europie. Tymczasem ta dobrze znana nam potrawa ma bardzo wiele odmian. Powszechnie znany jest jedynie döner kebab, czyli opiekane mięso w bułce lub przaśnym chlebie z dodatkiem warzyw i różnych sosów.