kuchnia(strona 15/16)

Kilkadziesiąt minut przed lądowaniem w Szanghaju po naszym ogromnym air-busie rozszedł się znajomy zapach chińskich zupek. Gdy Europejczycy pochłaniali swoje gumowe bagietki z dżemem i popijali je rozpuszczalną kawą, Chińczycy radośnie wyjadali z wielkich kubeczków ryżowy makaron.

Najwięcej witaminy, jak wiadomo, mają polskie dziewczyny. Śpiewał o tym przed laty Andrzej Rosiewicz, który czasami także ostrzegał przed chłopcami-radarowcami i namawiał słynnego Zenka do odśnieżania chodnika.

W rodzinnym domu mojego ojca post zwyczajowo kończył się w nocy po Pasterce. Gdy całe towarzystwo wracało z kościoła, babcia kroiła piękne plastry soczystej, wiejskiej szynki. Ten smak wielu domownikom nadal kojarzy się z dzieciństwem. O poście nikt już na pewno nie pamiętał 6 stycznia. Wraz z Dniem Trzech Króli zaczynał się najprawdziwszy karnawał.

Do niewielkiego sklepiku pod domem zaczęli go zwozić jeszcze przed świętami Bożego Narodzenia. Przywieźli tyle, że do dziś gigantyczne zgrzewki piętrzą się w każdym kącie. Mój sklep wygląda jak Królestwo Majonezu. Kraina pełna kremowego sosu. Słoiki są ogromne i mają wielkie wzięcie. Cena promocyjna, więc klientów nie brakuje. Nawet nie chcę wiedzieć, ile w tym majonezie jest konserwantów!

O miodzie nie można napisać niczego złego! W Polsce wszyscy w niego wierzą bezgranicznie. Kilku moich znajomych używa go zamiast cukru nawet do kawy. Herbata z miodem to oczywiście dyżurny trunek podczas wszystkich chłodnych dni. Przyjaciółka z Barcelony odwiedzając „ukochany kraj” za każdym razem zaopatruje się w kilka słojów miodu z „dobrego” źródła

To klasyczne danie kuchni tureckiej, a właściwie wariacja na jego temat, jest bardzo popularnym fast – foodem w całej Europie. Tymczasem ta dobrze znana nam potrawa ma bardzo wiele odmian. Powszechnie znany jest jedynie döner kebab, czyli opiekane mięso w bułce lub przaśnym chlebie z dodatkiem warzyw i różnych sosów.

Nie od dziś wiadomo, że "w Paryżu najlepsze kasztany są na placu Pigalle". Wielu z nas doskonale orientuje się także, że „Zuzanna lubi je tylko jesienią". Słynne hasło z odzewem pochodzi oczywiście z kultowego serialu „Stawka większa niż życie”. Według wikipedii nie ma ono sensu, bo na paryskim Pigalaku kasztany nie rosną, a polscy turyści, którzy ich szukają wywołują zdumienie Paryżan. Nie do końca zgadzam się z tą teorią.

Niezły mamy bigos z tymi cukiniami! Pół Polski nazywa je kabaczkami. Inni natomiast uważają ,że kabaczki i cukinie to dwie różne pary kaloszy. Książki kucharskie pękają w szwach od najróżniejszych przepisów na kabaczki-cukinie, a miłośnicy warzyw raczej nie bawią się w gatunkowe spory. Do późnej jesieni, a nawet wczesnej zimy warzywo to króluje na stołach od Hiszpanii po południową Rosji. Natomiast w Polsce od kilku lat przeżywamy wielki kabaczkowy boom !

Do tej pory drży mi ręka gdy sięgam po cukier, lub łapię za solniczkę. Gdy natomiast wkładam łyżkę do słoja z mąką, to już naprawdę przeżywam katusze. Mam wrażenie, że za chwilę zabije mnie na miejscu któraś z „białych śmierci”. Kilka lat temu w prasie zaczęły ukazywać się krytyczne teksty dotyczące soli, cukru i mąki. Wszystkie trzy nazywano „truciznami”. Trudno jednak wymagać od ludzi, by znacznie ograniczyli zużycie najbardziej popularnych składników naszych potraw. A w polskiej kuchni jest to prawie niemożliwe.

Niepisana zasada mówi: kobiety gotują w domu, mężczyźni są szefami kuchni. I choć spełnia się ona także w Polsce – to jednak ostatnie kulinarne sukcesy na ekranie należą do kobiet. W ostatnim roku Polaków uczyły gotować nie tylko Magda Gessler czy Ania Starmach, lecz również…Katarzyna Herman!

Ten powszechnie znany i używany związek frazeologiczny chyba najdobitniej świadczy o tym, jak wielką rolę w polskiej kuchni odgrywała musztarda. Gdy pojawiała się na stole po posiłku, nie miała już żadnego znaczenia. Jedynie irytowała i wywoływała konsternację. Natomiast, gdy serwowano ją w odpowiednim momencie– wówczas przyjemnościom podniebienia nie było końca.

To je krótczi, to je dłudżi, to kaszëbskô stolëca

Tu są basë, tu są skrzëpczi, to òznaczô Kaszëba.

Podczas każdej wycieczki szkolnej po Kaszubach poznawaliśmy kolejne wersje „Kaszubskiego Hymnu”. W każdym domu była serweta z kaszubskim wzorem, albo gliniany talerz malowany w kwiatki. Jednak nigdy do głowy mi nie przyszło, że istnieje coś takiego jak „kaszubska kuchnia”.

Jesteście znudzeni konwencjonalnymi menu w restauracji i kulinarną konfekcją? Nie ufacie kucharzom? Nie macie czasu sobie gotować, a tęsknicie z domowym jedzeniem? Lubicie ucztować w większym gronie , nawet niekoniecznie znajomych wam ludzi? I – jeszcze – nie lubicie wydawać na jedzenie kroci? Witamy w gronie wielbicieli klubów kolacyjnych.

Jeszcze kilka tygodni pobytu w Hiszpanii i musiałbym zapisać się na kurację odchudzającą. Hiszpanie uwielbiają słodkości, a ich „magdalenki” należą - według mnie - do najlepszych w Europie. Każdy w końcu może się od nich uzależnić. Największym niebezpieczeństwem dla łasuchów są jednak... marmolady. Kto ich nie posmakował, wiele traci. Czas więc nadrobić zaległości!

Już 7 tysięcy lat temu Inkowie twierdzili, że wzmaga potencję i ma moc rzucania czarów. Aztekowie tworzyli magiczny napój dodając paprykę do czekolady. Jak mówi legenda, to ona zagrzewała do boju węgierskich wojów Attyli, którzy podbijali średniowieczną Europę. Ile w tym prawdy - nie wiadomo. Pewne jest, że dziś mało która kuchnia może obyć się bez papryki.

Ten żydowski przysmak od razu bardzo polubiłem. Pierwszy szok związany był z kruchością pieczywa. Można odłamywać z niego delikatne paseczki, które smakują wybornie na przykład z gęstym czosnkowym dipem. Gdy po raz pierwszy w życiu - w Poznaniu - odwiedziłem restaurację żydowską, ten sposób podawania macy „na zakąskę” bardzo przypadł mi do gustu. Potem zacząłem szukać macy w sklepach.

Marcin i Weronika zastanawiają się nad zastosowaniem w swojej wąskiej kuchni półki w roli baru. Proszą tez również o pomoc w dobraniu kolorystyki do istniejącego wystroju kuchni.